تنظیم بهینه کنترل فازی نوع دوم برای سیستمهای غیرخطی

افزایش روزافزون سیستمهای کنترل در بسیاری از کاربردها ، منجر به روشهای متنوع کنترلی شده است. استفاده از منطق و سیستمهای کنترل فازی به علّت توصیف تقریبی قابل قبول و قابل تجزیه و نیز تحلیل یک مدل و همچنین به فرمول در آوردن دانش و معرفت بشری ، توانسته است که در بین انواع سیستمهای کنترل جایگاه مناسبی پیدا کند. اگرچه سیستمهای فازی پدیده های غیر قطعی و نامشخصی را توصیف می کنند ، با این حال خود تئوری فازی یک تئوری دقیق می باشد. تاکنون در مورد منطق فازی نوع اول که از یک درجه ابهام برخوردار است، استفاده های بسیار شده است ؛ اما با توجّه به مسائل دنیای امروز و مشاهده بروز عدم قطعیتهای فراوان ، باید در کنترل سیستمهای مرتبط با آنها که از درجات ابهام بیشتری برخوردارند ، از منطق فازی با درجه ابهام بالاتر استفاده کرد ؛ در این راستا می توان به منطق فازی نوع دوم اشاره کرد. استفاده از سیستمهای منطق فازی نوع دوم مستلزم تنظیمات دقیق و زمانبر می باشد. در این پایان نامه ابتدا به بررسی منطق و سیستم کنترل فازی نوع دوم و سپس به بررسی الگوریتم های بهینه سازی از نوع یادگیری تقویتی می پردازیم. آنگاه با ارائه روش پیشنهادی رساله که عملکرد مطلوب تری نسبت به الگوریتم های مرسوم دارد ، از آن برای تنظیم کنترلرهای معمولی و نیز سیستمهای کنترلر فازی نوع دوم استفاده می کنیم.